Mantelzorgster Anja vertelt: “Ik hoef het niet meer alleen te doen.”
Op maandag 10 november was het de Dag van de Mantelzorger. Anja vertelt haar verhaal als ervaringsdeskundige en mantelzorger van haar man Henk. Ze deelt hoe zij de eenzaamheid ervaarde die er langzaam in sloop en hoe ze daar weer uit is gekomen.
In dit verhaal zijn de namen van Anja en Henk gebruikt, om de privacy van de inwoners achter dit verhaal te beschermen.
“Mijn naam is Anja (72) en ik zorg al een paar jaar voor mijn man Henk. Hij heeft Parkinson en sinds zijn gezondheid achteruit is gegaan, doe ik eigenlijk bijna alles thuis. Te denken valt aan koken, wassen, medicijnen bijhouden en afspraken plannen. Dat doe ik met liefde, maar eerlijk gezegd werd het me de laatste tijd een beetje te veel”, vertelt Anja.
Eenzaam
“Vroeger werkte ik nog een paar dagen per week, had ik tijd voor koffie met vriendinnen en ging ik graag naar het theater. Maar de afgelopen jaren draaide alles om Henk. Langzaam werd mijn wereld kleiner want mensen bellen minder, omdat je vaak moet afzeggen. Op een gegeven moment merkte ik dat ik me vreselijk alleen voelde.
Op een avond zat ik op de bank en ik dacht: zo kan het niet langer. Ik las ergens in een krantje – volgens mij - over ondersteuning voor mantelzorgers via de gemeente Opmeer. De volgende week ben ik naar het inloopspreekuur van het Wijkteam gegaan, op dinsdagochtend in het gemeentehuis. Daar sprak ik een medewerkster van het wijkteam. Ze luisterde echt naar me. Ze vertelde me over het mantelzorgkletscafé in Ontmoetingscentrum De Lindehof, waar mantelzorgers elkaar ontmoeten op de eerste dinsdag van de maand. “Je zult zien dat je niet de enige bent,” zei ze toen.
Voor het eerst naar het mantelzorg kletscafé
De eerste keer vond ik het spannend, maar ik voelde me al snel welkom. Er werd gelachen, maar ook geluisterd. Iedereen begreep precies wat een ander bedoelde, zonder dat we het hoefden uit te leggen. Sindsdien ga ik er elke maand heen en het doet me goed.
De medewerkster van het Wijkteam heeft me ook aangemeld als mantelzorger bij de gemeente. Daardoor krijg ik nu de mantelzorgwaardering en mag ik meedoen aan de Dag van de Mantelzorger. Dat voelt niet als iets groots, maar het betekent veel. Het is erkenning. Een teken dat wat ik doe gezien wordt.
Daarnaast komt er nu eens per maand een maatschappelijk werkster van het Wijkteam bij me langs. Met haar praat ik over wat er speelt, over de praktische dingen waar ik tegenaan loop, maar ook hoe ik me voel. Ze denkt mee, helpt me overzicht te houden en stelt me gerust. Soms is het gewoon fijn dat iemand vraagt: “En hoe gaat het met jou?” Ook denkt ze mee over de toekomst, want wat als het straks slechter gaat met Henk?”
‘Je hoeft het niet alleen te doen’
Het leven van Anja ziet er nu anders uit. “Het zorgen is niet minder geworden, maar ik voel me niet meer alleen. Er is weer ruimte om te ademen, om mezelf niet te vergeten. En dat maakt dat ik ook beter voor Henk kan zorgen. Als ik iets heb geleerd, is het dit: je hoeft het niet allemaal zelf te doen. Er is hulp, maar je moet de eerste stap durven zetten. Voor mij begon dat door de stap te zetten om naar het inloopspreekuur te gaan op de dinsdagochtend op het gemeentehuis.”
Wilt u ook contact met het wijkteam?
Wilt u ook graag contact met een maatschappelijk werkster van het Wijkteam, even langskomen tijdens een inloopspreekuur óf u registreren als mantelzorger? Kijk dan op www.opmeer.nl/mantelzorg, stuur een mail naar wijkteam@opmeer.nl of bezoek ons inloopspreekuur op dinsdagochtend op het gemeentehuis van 11.00 – 12.00 uur of op donderdagochtend in De Lindehof van 11.00 – 12.00 uur.